Ouroboros Latince'deki oruburos kelimesinden gelir ve kuyruğunu yiyen anlamı taşır. Peki bu bilgi bizi doyurdu mu? Hayır. Şimdi Fesfusca size birazcık açayım.
Kendi kuyruğunu yiyen bir yılanı gözümüzde canlandıracak olursak ; yılan, kendiyle karnını doyurup canlılığını devam ettirirken aynı zamanda kendi yok oluşunu gerçekleştirmektedir. Doyar dolayısıyla yaşar, eksilir dolayısıyla ölüme yaklaşır. Sonsuz bir döngü içerisinde kendi yok oluşunu yenmektedir.
Buraya kadar her şey kafamda çok netti. Peki bilinçaltım neden kendimi bu efsanevi yaratıkla bağdaştırdı ve bu blogta neden koskocaman yer kapladı? Bir çözümleme yapacak olursam sanırım kendimi yenme-tüketme döngüsündeyim. Kendime kattığım her bir şeyle kendi çöküşümü hazırlamaktayım. Bunu da zaman zaman sizlerle paylaşmaya karar verdim. İyi bir yazar değilim ama samimiyim. Kendi içimde tutarlı değilim o yüzden bir bütünlük beklemeyin. Parçalanır dağılırım ve hangi parça size uyarsa alabilirsiniz. O zaman HAYYYIIIIIRLI OLSUUUUUUAAN blogum.
Fesfuscum
I
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder