Polyanna Bir Kahpe Miydi?

                     

              İsyankar bir günün akşam üzerindeyim. İsyanım beni zora sokan her bir durumu karşıma getiren evrene, elbette.
Son bir kaç ay yine zorlu geçti. Ama bundan daha öncesi de vardı. Hiçbir zaman aile-arkadaş ilişkilerim mükemmel olmadı. Hiçbir zaman çokluklarım yoktu. Çok gezemedim, çok gidemedim, çok eğlenemedim. Bir noktada bir şeyler yolunda gidecek diye de bekledim hep. Lakin hayatın ağzıma lokma vermesiyle, neden yuttun diye boğazıma yapışması bir oldu. Bu döngünün içinde -çamaşır makinesinde dönüp duran bir çamaşır gibi- dolanıyorum.
             Aklıma çok sevdiğim bir adamın cümleleri geldi. Şöyle;
 Elbette hani bardağı taşıran damlalar oluyor. Ama taşan bir bardakta birkaç damlayı sorumlu tutmak, o taşmayı tamamen onlara bağlamak çok doğru gelmiyor bana.
Kısacası hayat dediğimiz bu doğum-ölüm arasındaki süreçte "yeni bir deftere" geçmek diye bir olgunun imkansızlığını bu cümleler ortaya serebilir. Süreci sıfırlamak nasıl mümkün olabilir? Kafanızı bir yere vursanız ve belleğinizde sorunlar oluşsa, hafıza kaybı yaşasanız bile bedeninizin belleği nasıl sıfırlanacak? Her bir deneyim hücrelerinizde bir iz bırakır.  Yorucu bir gün geçirirsiniz başınız ağrır.Stres altındasınızdır saçlarınız beyazlar, bağırsaklarınız hastalanır. Mide kanamaları, kanserler, kalp krizleri size zembille inmez. Vücudunuza ne verirseniz hastalık olarak patlak verir. Yani akıl unutur beden unutmaz.
          Toparlamam gerekirse, bilincindeyim. Yıpranıyor olduğumun ve yıpranacağımın bilincindeyim. Bu nedenle güçlüyüm çünkü şaşırmıyorum. Olumlu düşünüp düşeceğime, her daim olumsuzunu düşünüp tökezlemeyi tercih ederim.
-HAYIIIIIIR böyle yapmamalısın.  Olumlu düşün evrene pozitif mesaj yolla ivivivivi-
Lütfen size bunlarla gelenlerin ense köküne vurun ve yolunuza devam edin.
Sizleri öpüyorum saygılar saygılar.



Fesfuscum
Want