Antidepresan kullandığım zamandan hayatıma kazandırdığım belki de tek bir şey var. Umursamama düğmesi. Bunu sadece başkalarının acılarını görmemezlikten gelirken kullanıyordum. Başarıya ulaşmasının sebebi de televizyon izlemeyi bırakmış olmamdı. İnternetten de açıp haberleri izlemeyeceğime göre yavaş yavaş duyarsızlaşmaya başladım. Üzülmüyordum çünkü cahildim bro. Haberim olmuyordu ki neye üzüleceğim? Hatta twitterda üzücü tweetler atan insanları unf ettim falan. Şehit haberlerine kulaklarımı tıkadım. Hep aynı şeyler dönüyordu televizyonda. Türkiye yine yasa boğuldu, terör yine can aldı, Hakkari Yüksekova'da hain tuzak! Haberin sonunda 'Vatan sağ olsun' diyen ama içinden kahreden bir aile üyesi, haber spikerinin 'duyarlı' birkaç cümlesi ve sonra yaza merhaba haberi. Yok pardon birkaç tane de şiddet haberi koyarlar. Daha fazlasını duymaya ihtiyacımız varmış gibi. Vav. Hemen tepkimi göstermeliyim çünkü çok üzgünüm. Gir twitter a başımız sağ olsun yaz. Şiddete lanet olsun yaz. Yazıldı ✔️
Ha eleştiriyorum şimdi hiç yazmadım mı? Yazdım. Sadece yazdım.
Pardon unutmuşum bir süre bir şeyler yaptığımı hissetmek için üniversite zamanımda bazı oluşumların tadına baktım. Bana göre değillermiş ki yaşantı haline getiremedim. Ondan sonrasında da sosyal medyadan 'destek' vermek zoruma gitmeye başladı. Hatta o kadar boşverdim ki o çabalayan insanların yüzüne bakacak halim kalmadı.
Bu arada önemli günlerde de bir şeyler paylaşmama kararı aldım hatta bir süredir paylaşmıyorum da. Eksikliğini hissettiniz mi? Hayır. :) Ben yazmayınca günün anlam ve önemi iki puan aşağı düşmüyor sanırım.
Ha şurası da doğru, bazen gündem oluşturmak gerekiyor. Black Mirror da bir bölüm vardı adını unuttum tabii. İnsanların attığı tweetlere göre serikatil kurbanını belirliyordu. Bizler de gündemi ufacık da olsa şekillendirebiliyoruz ya da bazı kararlara müdahale edebiliyoruz. Gerçek hayatta ve Türkiye'de tecavüzcüye 2 yıl verecekken hakim, atılan tweetler sayesinde 2 yıl 1 ay veriyor. Neyse o bir ay bile karımız. (şapkalı a) .
Sonuç olarak sonuuuuuç olaraaaaaaak. Sonucu yine anlık bir şarkıyla bağlayayım.
TIKLA BANA
Fesfuscum
But
